O UNIWERSYTETACH DZIECIÊCYCH
" ...Uniwersytet w Tybindze, w semestrze letnim 2002 roku, by³ wype³niony dzieæmi. W ka¿dy wtorek przychodzi³y t³umnie do najwa¿niejszego budynku - do Nowej Auli. Wbiega³y po szerokich schodach, pokazywa³y legitymacje studenckie, otrzymywa³y piecz±tkê i z niek³aman± gorliwo¶ci± wype³nia³y aulê po brzegi..."
Dzieci s± otwarte - wa¿ne jest by nie dopu¶ciæ do ich zamkniêcia na ¶wiat. Decyzja o tym kim zostan± w przysz³o¶ci, zapada na ogó³ oko³o 11 roku ¿ycia. Uniwersytet dzieciêcy poszerza zainteresowania dzieci, wzbudza fascynacjê ¶wiatem i badaniami; w bardzo wczesnym wieku mog± oni, po raz pierwszy, zasmakowaæ czym jest prawdziwa nauka.
Fundacja Ma³opolski Uniwersytet dla Dzieci, czerpi±c najlepsze wzorce od swoich poprzedników, lokalizuje pierwsze wyk³ady Ma³opolskiego Uniwersytetu dla Dzieci w Trzebini, gdy¿ swoim dzia³aniem chce obj±æ dzieci mieszkaj±ce poza du¿ymi o¶rodkami akademickimi, zw³aszcza na obszarze wiejskim, miejsko - wiejskim i ma³ych miast Ma³opolski. Chce tworzyæ i wyrównywaæ szanse edukacyjne oraz mo¿liwo¶ci rozwoju dzieci, rozbudziæ zainteresowanie nauk± jako obszaru atrakcyjnych poszukiwañ i prze¿yæ, ukazywaæ i promowaæ korzy¶ci p³yn±ce z wiedzy a tak¿e popularyzowaæ idee kszta³cenia przez ca³e ¿ycie.
Uniwersytet dzieciêcy nie jest dla doros³ych, nie mówi siê tam o tym czego doro¶li chc± nauczyæ dzieci. Wyk³ady s± o tym, czego dzieci chc± siê dowiedzieæ. I nawet je¶li sami nie znamy odpowiedzi na ich pytania, to znamy kogo¶, kto im wska¿e drogê do miejsc, gdzie same chc± doj¶æ.
Fundacja Ma³opolski Uniwersytet dla Dzieci, czerpi±c najlepsze wzorce od swoich poprzedników, lokalizuje pierwsze wyk³ady Ma³opolskiego Uniwersytetu dla Dzieci w Trzebini, gdy¿ swoim dzia³aniem chce obj±æ dzieci mieszkaj±ce poza du¿ymi o¶rodkami akademickimi, zw³aszcza na obszarze wiejskim, miejsko - wiejskim i ma³ych miast Ma³opolski. Chce tworzyæ i wyrównywaæ szanse edukacyjne oraz mo¿liwo¶ci rozwoju dzieci, rozbudziæ zainteresowanie nauk± jako obszaru atrakcyjnych poszukiwañ i prze¿yæ, ukazywaæ i promowaæ korzy¶ci p³yn±ce z wiedzy a tak¿e popularyzowaæ idee kszta³cenia przez ca³e ¿ycie.
Uniwersytet dzieciêcy nie jest dla doros³ych, nie mówi siê tam o tym czego doro¶li chc± nauczyæ dzieci. Wyk³ady s± o tym, czego dzieci chc± siê dowiedzieæ. I nawet je¶li sami nie znamy odpowiedzi na ich pytania, to znamy kogo¶, kto im wska¿e drogê do miejsc, gdzie same chc± doj¶æ.
Taki by³ pocz±tek idei uniwersytetów dzieciêcych - dwóch dziennikarzy niemieckich, zainspirowanych pytaniami jakie otrzymali od dzieci, postanowi³o poszukaæ odpowiedzi na nie w¶ród autorytetów akademickich - za³o¿yli Kider-Uni. Zaprosili grupê 900 dzieci, miêdzy siódmym a dwunastym rokiem ¿ycia, do wys³uchania wyk³adów uniwersyteckich. Wkrótce pomys³ ten zacz±³ byæ przenoszony do innych uniwersytetów w Niemczech - powsta³o tam 70 takich placówek, a nastêpnie ta innowacja pojawi³a siê i w innych krajach Europejskich: w Austrii, Szwajcarii, Lichtenstein, Wielkiej Brytanii, na S³owacji oraz w innych krajach na ¶wiecie: w USA, Kolumbii w Meksyku. W Polsce pierwsze uniwersytety powsta³y w 2007 roku w Krakowie, Warszawie, Poznaniu i £odzi.
Projekt uniwersytetów dzieciêcych otrzyma³ od Komisji Europejskiej nagrodê Kartezjusza za komunikacjê naukow± (Descartes Prize for Science Communication) za wybitne zas³ugi w popularyzacji wiedzy. Obecnie tworzy siê europejska sieæ uniwersytetów dla dzieci - European Children's University Network (EUCUNET).
U podstaw tego przedsiêwziêcia le¿y przekonanie, ¿e wykszta³cenie to najwa¿niejsze narzêdzie, w jakie mo¿na wyposa¿yæ dzieci. Nie chodzi o naukê konkretnego przedmiotu - chodzi o sam fakt zadawania pytañ i zdobywania na nie odpowiedzi.
Projekt uniwersytetów dzieciêcych otrzyma³ od Komisji Europejskiej nagrodê Kartezjusza za komunikacjê naukow± (Descartes Prize for Science Communication) za wybitne zas³ugi w popularyzacji wiedzy. Obecnie tworzy siê europejska sieæ uniwersytetów dla dzieci - European Children's University Network (EUCUNET).
U podstaw tego przedsiêwziêcia le¿y przekonanie, ¿e wykszta³cenie to najwa¿niejsze narzêdzie, w jakie mo¿na wyposa¿yæ dzieci. Nie chodzi o naukê konkretnego przedmiotu - chodzi o sam fakt zadawania pytañ i zdobywania na nie odpowiedzi.
"Wszyscy profesorowie wykazali wiele zrozumienia dla dzieci, które podczas ca³ego wyk³adu mog³y zdawaæ pytania. W ten sposób odkrywano nowe perspektywy i mnóstwo nowych problemów (...) dzieci by³y równie¿ bardzo odkrywcze w udzielaniu odpowiedzi i profesorowie nie szczêdzili im kole¿eñskiego uznania chwal±c, ¿e s± to pogl±dy "godne naukowca"."
Cytaty pochodz± z ksi±¿ki "Uniwersytet Dzieciêcy" Urlich Jansen, Ulla Steuernagel, Wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2006
